سرای تاریخی دلگشا به شماره 19848در سال 86به ثبت ملی رسید ولی سازمان میراث فرهنگی بدون درنظر گرفتن پرونده ثبتی آن به درخواست مالک مجوز تخریب آن‌را صادر کرد. براساس این گزارش پیش‌تر تصور بر این بود که دیوان عدالت اداری با صدور حکم یکسویه موجب تخریب این بنای تاریخی شده است درحالی‌که براساس اسناد منتشرشده، پس از تهیه پرونده ثبت ملی این اثر و اعلام آن به سازمان میراث فرهنگی، ابلاغ ثبت ملی این اثر چنان با تأخیر مواجه شده‌که سازمان میراث فرهنگی خود مجوز تخریب آن را صادر کرده است. براساس این گزارش علی ترامشلو به‌عنوان مدیرعامل شرکت دلگشا در نامه‌ای بدون شماره در مورخ 86.11.16و درست دو‌ماه و 20روز پس از ثبت این اثر، خطاب به رحیم مشائی رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور نارضایتی خود از ثبت این اثر را اعلام کرد.
در حاشیه نامه مدیرعامل دلگشا نیز مشائی رئیس وقت سازمان، خطاب به فیروز دولت آبادی معاون میراث فرهنگی دستور رسیدگی به این نامه و اعلام نتیجه را خواستار می‌شود. کمیته پیگیری خانه‌های تاریخی تهران در ادامه این گزارش آورده است: با بازخوانی پرونده این اثر بر همگان واضح است که ثبت سرای دلگشا درصورتی که رئیس پیشین اجازه تخریب آن را صادر کرده، کاری بیهوده بود و ثبت کردن این اثر فقط از روند تخریبی آن کاست و شاید موج رسانه‌ای و دعواهای رسانه‌ای بین مسئولان میراث فرهنگی، شهرداری و دیوان عدالت اداری ایجاد کرد که این موضوع به ضرر میراث فرهنگی کشور تمام شد و حکم دیوان عدالت اداری تأییدی بر صورتجلسه فی مابین میراث فرهنگی استان تهران و شهرداری منطقه 12است و شاید بهتر است به جای آنکه دیوان را در این پرونده مقصر اصلی بدانیم، مقصر اصلی را رئیس امضا‌کننده و معاون حفظ و احیا و کارشناسان وقت استان تهران بدانیم که بدون مخالفت و تنها با اکتفا کردن به یک جمله ساده، اجازه تخریب این اثر را صادر کرده‌‌اند.
